Zondag 10 mei 2009, de zomer staat voor de deur, maar was gisteren al even in levende lijve te voelen, en zodoende weeral het hoogseizoen van de straat-bbq’s, de tuin-, club-, wijk-en gebuurtefeestjes, de Vlaamse kermissen en festivalletjes allerhande en als organisator sta je dan tegen een moordende concurrentie. Maar voor ons niks culinairs, we zouden en moesten The Reba Russell Band voor geen geld ter wereld missen, en dus reden we (Freddy en ikke) richting Wuustwezel, naar ’t Goor, de Juke Joint van Paul en bluespartner Michel.

The Reba Russell Band is al jaren een vaste waarde in Beale Street, Memphis en steekt de oceaan over om ons in te palmen met een potige soulvolle Memphis blues. Frontvrouw Reba Russell heeft een palmares om u tegen te zeggen: zo verzorgde ze de backing vocals op ‘When Love Comes te Town’ van B.B. King en U2 en is ze ook te horen op albums van o.a. Jimmy Thackery, Johny Cash en Tracy Nelson. Haar krachtig en gevarieerd stemgeluid vormt de kern waaromheen haar oerdegelijke band een web van de allerfijnste geluiden weeft. Nu eens oprecht ingetogen, dan weer uitbundig rockend, maar altijd puur en recht. Zonder een speellijst af te spreken zingt Russell wat zij op dat moment een goed nummer vindt voor het publiek.

Als opener werd meteen geopteerd voor een fraaie vertolking van BB King’s “You upset me”, uiteraard gezongen door weirdo organist Robert “Nighthawk” Tooms. Reba stond in het publiek en zag dat het goed, neen, héél goed was en kon niet snel genoeg op het podium staan om meteen van start te gaan met een andere klassieker, ditmaal uit het oevre van Aretha Franklin, “Do right woman”,waarin Reba al meteen bewees wat voor klasse ze wel is, wat een stem, wat een présence (de witte sokjes niet meegerekend), en ze had er zin in, het moest een feest worden, mede door het consumeren van een Jack Daniels die stilaan aan het doen was wat er van dergelijke dorstlesser wordt verwacht. Een ode aan Willie Dixon, of hoe moet ik dit anders beschrijven, maar “Spoonfull” werd magistraal ingezet. Josh Roberts, op gitaar weliswaar, nog steeds een knaap van 20 jaar, maar wat een gitarist, hoe subliem en bescheiden kan je zijn om op zulkse manier de six-string te hanteren, daar gaan we zeker nog veel van horen, er werd mezelfs in de oren gefluisterd dat hij heeft meegespeeld op de CD van “Steven Seagall”. Doug McMinn, drummer van dienst, die ondertussen al 21 jaar professioneel bezig is, oa bij Chuck Berry en BB King gespeeld, en zoon van Papa 'Don' McMinn, heeft daddy’s bij mekaar geschreven songs eens goed bestudeerd en “Some people (need to be remembered)” heeft het gehaald , en deze song is tevens ook terug te vinden op Reba Russell's laatste Cd “Bleeding Heart”. Tijdens de song “Move to Mississipi" bewees alweer Josh Roberts over welke kwaliteiten hij beschikt dit maal als North Mississippi style Slide guitar zoals hij het zelf verwoordt.

Buiten het feit dat bassist Wayne Russell, kunstschilder en full-time husband van Reba ambieert, kan hij ook nog eens verrekt mooie songs schrijven, in up tempo style, met nog maar eens een extreem strak spelende Josh Roberts.
“I don’t need no mansion, just see my old country home”, overgoten met een Muddy Waters riff zette al gauw talrijke aanwezige aan het dansen en toen Reba Frontlady “Janne Swolfs” van “The South” (die openen by the way op 6 en 7 juni het Blues and Rootsfestival Gooreind) het podium opriep daverde het Goor op zijn .vestigingen. Gospel, ja Gospel, daar hadden we geen rekening meegehouden, en dat kregen we geserveerd op een gouden dienplaat als je het mij vraagt, jongens wat was dat prachtig, “When the Saints go Marching in”, kiekevel factor 12, en als afsluiter nog een nummertje van Good old Albert King’s “I'll play the blues for you”. Meesterwerk. Als Reba Russell als representatief voor de huidige Beale Street mag genoemd worden, moeten we dringend naar ginderachter.
En om alle misverstanden uit de wereld te verhelpen, ondergetekende is tot nader order nog steeds “Hetero Maxima”, in de ruimste en breedste zin van het woord.

Wim

Also...Janne Swolfs (The South B/NL)

Anny already in Cognac Blues Passions...

Ingrid en onze (???) Wim

...and The Tater Red's from Beale Street